Aangekomen – Ya estamos en Guatemala!

Hola todos!

Na een lange reis zijn we eindelijk aangekomen op onze eindbestemming: San Miguel-Ixtahuacan.

Donderdag 23 januari om 16u zijn we in België op het vliegtuig gestapt richting Washington. Op zoek naar onze plaatsen in de vlieger zagen we plaatsen met veel ruimte aan je voeten, Annelies: “stel je voor dat we hier zitten” en vervolgens in koor: “WE ZITTEN HIER!” (vreugdedansje, ja letterlijk!) Maar uiteindelijk maakte dit niet echt uit want wat een luxe vlucht! Het vliegtuig zat nog niet halfvol, dus hadden we superveel plaats (elk een 4 zit om languit op te slapen!). Dit was beter dan businessclass! De vlucht ging snel vooruit, elk een filmpje gekeken, wat geslapen en voldoende eten gekregen! (Al had Lore het ijsje gemist, omdat ze aan het slapen was)

In Washington toegekomen waren we beiden verrast door de kou en de sneeuw! (gelukkig mochten we binnen blijven). We kochten in Washington nog een hapje voor onderweg: veel te gepeperde chips en een gezond appeltje. Vervolgens gingen we naar onze gate waar we wachtten op onze volgende vlucht, die liep helaas wat vertraging op: bevroren onderdelen! Na enkele vreemde geluiden en Lore die haar handbagage niet meer mee mocht meenemen op de vliegtuig, het moest in de bagageruimte (er was geen plaats meer in de bagageruimtes boven de stoelen. Dit was dus totaal het tegenovergestelde van de vorige vlucht: vliegtuig zat bomvol!). Na 1u vertraging zijn we eindelijk opgestegen. Op deze vlucht hebben we allebei zalig geslapen!

Ondertussen zijn we 24 januari: Rond 1uur ’s nachts kwamen we toe in Houston. Bij aankomst bleek Annelies haar bagage niet op de band te liggen. Lore haar handbagage en gewone bagage lagen er wel op. Dus gingen we onmiddellijk naar het bureau waar ze de bagageproblemen oplossen. Hier kregen we te horen dat Annelies haar valies waarschijnlijk nog in ‘het systeem’ zit en rechtstreeks naar Guatemala gaat. Op hoop van zegen dus! Ondertussen was het al 3u30 ’s nachts en moesten we nog wachten tot 9u20 voor onze volgende vlucht richting Guatemala. We hebben ons wat beziggehouden met internetten (internet vinden op de luchthavens was ons tot nu toe altijd gelukt!). Rond 5uur konden we gaan inchecken. Hier kreeg Lore problemen met haar bagage, haar ticket was van rond haar bagage getrokken. Wat de mevrouw aan de incheckbalie achterdochtig maakte. Na even discussiëren was alles in orde en werd haar bagage opnieuw ingecheckt. Nadat we voor de zoveelste keer door de controles zijn gegaan, zijn we een heerlijk ontbijtje gaan eten: typisch Amerikaans! (eggs, bacon, sausages, potatoes & een warme croissant met boter!) We konden er weer even tegenaan. We gingen naar onze gate waar we nog een enkele uren moesten wachten. Lore is nog wat in slaap gesukkeld en Annelies is eens naar enkele winkeltjes gaan kijken, wat ze al snel beu was. Onze vlucht had weer 1uur vertraging doordat de vleugels bevroren waren en ze deze nog moesten ontdooien. Ze deden dit door ze af te spuiten met water.

Rond 13u zijn we dan eindelijk toegekomen in Guatemala  city. Het zicht vanuit de lucht was al veelbelovend. Nadat we de immigratie door waren, mochten we ons valies gaan ophalen. Nu kwam de stress: “zal Annelies haar valies er bij zijn of niet?” Aan de bagageband raakten we aan de praat met een Italiaanse jongeman. Hij had net hetzelfde voorgehad als Annelies in Houston, en wachtte dus ook in spanning op zijn bagage. Al vlug konden we een vreugdedansje maken, we hadden allebei onze bagage!!! En ook de Italiaan had zijn bagage terug. Buitengekomen aan de luchthaven stonden er allemaal dranghekken met daarachter allemaal mensen die op iemand aan het wachten waren en naamkaartjes vast hadden. We voelden ons een BV! Helaas was er gaan bordje met onze namen op. Dus belde Lore naar Saul. Hij was onderweg (we hadden hem namelijk een sms gestuurd dat het vliegtuig vertraging had). Plots zagen we hem, op zijn bordje stond: JANSEGERS ANNELIES. De eerste kennismaking verliep vlot! Saul spreekt goed Engels en is een heel vriendelijke man! De sympathieke Saul zei dat er wel een probleem was. Doordat wij een uur later waren aangekomen was er geen tijd meer om ons bij hem thuis te gaan afzetten voordat hij ging gaan werken. Hij werkt op de unief van Guatemala, en geeft hier les over de bijbel. Dit vonden wij absoluut geen probleem! Maar Saul zat er enorm mee in. Voor we naar de unief gingen zijn we eerst nog iets gaan eten met Saul. Hij zei ons dat we iets “typisch van Guatemala” gingen gaan eten. Pollo Campero, een fastfoodketen! (Met bediening!) Wij hadden iets typischer verwacht, maar het smaakte toch! Op weg naar de unief maakten we kennis met het typische Guatemaalse verkeer: druk druk druk! (al kwam dit ook mede omdat er op dat moment een ongeluk was gebeurd), ook was er een actie van de brandweer op straat, mannen met geweren, geen voorrang van rechts, geen regels in het verkeer maar wel verkeerslichten! Ook viel het ons op dat alle motorijders een oranje fluo vestje aanhadden met daarop ook hun nummerplaat vermeld. Het verkeer in Guate is samen te vatten als: CHAOS!

In de unief mochten we in de leraarskamer zitten en de computer gebruiken terwijl Saul naar zijn vergadering was. Het was er heel ruim en mooi. Het groen en de vele tuintjes waren goed onderhouden. We dronken er nog een chocolate Caliente aangezien het daar toch wat frisjes was. Na 2u liet Saul ons weten dat de vergadering gedaan was en reden we naar zijn huis. Hij woont in een beveiligd gedeelte, waar een bewaker (met geweer!) de poort voor ons opendeed. “Mi casa es su casa” liet Saul ons weten. Om hem te bedanken gaven we Saul al een doosje pralines. Saul heeft een zeer mooi huis! We kregen elk een kamer én badkamer! Maar besloten toch samen in dezelfde kamer te slapen. Lola, zijn schattige witte poedel had direct ons hartje veroverd. We konden ons douchen en mochten eten nemen als we honger hadden. We namen elk om beurt een douch, en waren zo moe dat we vervolgens als een blok in slaap vielen.

De volgende dag, vrijdag 25 januari, moesten we om 5uur opstaan. Saul bracht ons naar de bushalte. De bus vertrok om 7uur ’s morgens richting Quetzaltenango. De busrit zou 4uur duren. De landschappen onderweg waren prachtig. Maar dan was er na 2,5 uur plots panne! Het zou 2uur duren tegen dat de bus gerepareerd was. Annelies dacht dat de startkabel kapot was (deze herkende ze vanuit de films :p). Gelukkig waren we aan een winkeltje in panne gevallen. Hier konden we wat chips kopen en naar toilet gaan. De schattige kindjes, kuikentjes en mooie typische kledij van de vrouwen zorgden voor enkele mooie foto’s. Lore belde ook naar Enma (van Difam) om de vertraging te melden. Want haar man zou ons opwachten in Quetzaltenango. Maar Enma had al iemand anders gebeld om ons te komen ophalen op de plaats waar we in panne stonden. Deze man bracht ons dus naar Quetzaltenango. In de auto zaten ook nog 4 kindjes, dus dat was proppen. Eentje op Lore haar schoot van voor in de auto en Annelies op de achterbank met de andere 3. In Quetzaltenango moesten we aan een tankstation wachten op Gustavo (de man van Enma). Er waren aan dat tankstation ook nog een stuk of 6 andere kinderen bijgekomen. Al deze kinderen moesten ook mee met Gustavo naar San Miguel. Het was dus weer proppen in de auto. 7 kinderen vanachter in de pick-up met al onze bagage, Lore vanvoor in de auto en Annelies op de achterbank met 3 andere kindjes (de kleinsten). Die 3 kindjes zorgden voor vermaak in de auto. Ze zetten muziek op en zongen vrolijk mee! Na een rit van iets meer dan 2uur kwamen we toe in San Miguel. Nadat alle kindjes afgezet waren, werden wij naar DIFAM gebracht. De plaats waar we gaan verblijven de komende 2 maand. Het is hier echt super! Goed weer, een mooie kamer, warm water om te douchen, en een grote keuken met al het nodige materiaal!

Aangezien het reeds 5uur in de namiddag was, hebben we onze valiezen afgezet en zijn direct het dorp ingetrokken om eten te gaan kopen, een USB voor internet en een gsm met Guetamaalse sim kaart. Hierna hebben we eerst eten gemaakt: een eitje, soepje van Knorr, brood met kaas/ham en een tomaaatje. We hadden enorme honger! Nadat ons buikje rond gegeten was zijn we naar onze kamer getrokken om ons te installeren. Internet uitgetest, beetje tv gekeken en rond 21uur waren we allebei weer doodmoe en zijn we als een blok in slaap gevallen.

 

Vandaag (Zondag 26 januari) hebben we wat ge-internet en al genoten van het zonnetje. We zijn zelfs al een beetje verbrand… Het is hier dan ook prachtig weer en blauwe lucht : 25-30°C!  Straks eens horen hoe het nu juist zit met onze stage.

We hebben net eens door het dorpje gewandeld. De mensen waren druk in de weer met het opruimen van al hun kraampjes en afval. Blijkbaar was er een grote markt geweest. Jammergenoeg waren wij er niet van op de hoogte met als resultaat dat we nu onze inkopen moesten doen tussen al wat ‘nog over bleef’. Gelukkig hebben we nog heel wat lekkers gevonden: wortelen, aardappelen, zwarte bonen, bloem, boter, frans brood, melk, ui, watermeloen, ananas, volledig kip (!), prinsessenboontjes, tortilla,… We kunnen dus al proberen een maaltijd te maken! Hierover meer bij ons volgend bericht!

Rustdagje dus vandaag! :)

Tot de volgende!

Besos, Annelies y Lore